Almeerse Botter AM1

Na de finish worden alle GPS gegevens verzamelt en kunnen we zien wat we hebben gevaren. Ook is onze opdracht van de taart te zien. Zonder navigatie een figuur varen blijkt lastiger dan je denkt. Niemand heeft de punten voor de opdracht gehaald… Maar wij hebben wel een mooi figuur gevaren… Natuurlijk was dit heel bewust zo gedaan zeggen we dan

Na het optellen van de punten zijn we vierde gebleven. Daar zijn we trots op. Wat was het weer een prachtige Zachtebedrace. Grote dank aan de organisatie en tot volgend jaar!

Als vierde komt de AM1 om 15.49 aan onder luid applaus. Riekus, Ron en Coen, ontzettend bedankt dat jullie met veel enthousiasme deze 72 uur hebben geschippert. Het was een feestje om erbij te zijn! Nu afwachten wat onze definitieve eindstand in de wedstrijd zal zijn, maar eigenlijk maakt dat ook niet meer uit. We hebben deze race gefinished en dat is al een prestatie op zich!

Rarara.

Niets is wat het lijkt. Droogvallen is lastiger dan je denkt. Wij zijn Natgevallen en hebben ook nog iets gejut. Over 1,5 uur is het water hoog genoeg voor de laatste opdracht, wat nog een stukje varen is. Dan op naar de finish.

Het is koud, knus en toch georganiseerd. Want elke wacht moet alles weer in de waterdichte tas. Om de 4 uur een wissel in de nacht. Het geeft bijzondere foto’s en gesprekken. Meedoen aan de zachtebed is beter én goedkoper dan de psycholoog!

Er groeien bomen op het wad en er ligt zand onder het water.

We lopen vast bij het Amsteldiep om om morgen de laatste dag van de Zachtebed race te starten. Om 05.00 zal het water hoog genoeg zijn. Dus tijd voor ontspanning. We hebben ons allemaal verheugd op de Confit de Canard van Ron. Onze wachtdiensten zijn uitgelopen. Maar wat was het een mooie dag. Zo heftig als het afgelopen nacht was, zo mooi was het vandaag. Zon, wind. We hebben de zachtebed gevaren in 3 uur en 4 minuten. Dat is een record voor de AM1. Alles zat mee en zelfs Oom Kees lieten we achter ons. Bizar snel ging onze AM1.

Eindelijk in de buurt van de AMD5. Om 06.00 was het alle hands aan dek. Vastgelopen in de geul van het Amsteldiep. Oef… dat willen we niet want het wordt laag water en dan kunnen we niet meer weg. Proberen los te komen dmv bomen , zeil omhoog, fok omhoog, vastlopen en weer zeil omlaag en fok omlaag, om vervolgens weer te bomen. Een ware uitputtingsslag. De heren hingen hun volle gewicht aan de staak, de dames besloten erbij te gaan roeien. Twee peddels, het lijkt niet veel, maar het was het laatste zetje wat we nodig hadden.

Wat kan je dan blij zijn als je dan mag ankeren. Helaas voor maar 8 minuten voor de punten, het is ook een spel de zachtebedrace. Snel even de afwas in de kuip en schoonschip maken. Om vervolgens weer met de stroom mee de geul uit te varen. Ruim 2 uur bezig geweest met het hele team om de eerste punt van vandaag binnen te halen. Vandaag wordt een speedrace, want we willen nog meer punten halen.

.

De AM1 doet als sinds de eerste keer mee. Eén keer hebben we deze wedstrijd mogen winnen. Daar zijn we trots op! Ook zijn we trots op onze schippers die het elk jaar weer voor elkaar krijgen om de vrijwilligers van de AM1 te enthousiasmeren om mee te doen. Weer of geen weer, we maken er altijd een feestje van. Natuurlijk proberen we een zo tactische mogelijke route uit te stippelen voor zo veel mogelijk punten. Ons logboek gaat al vele jaren mee. Leuk om terug te zien. Weer of geen weer…De bladzijdes zeggen genoeg.

De wind, de regen, diepgang van je boot en de conditie van je bemanning bepaald mede je tactiek. En dan…lig je toch ineens stil. Dat is zachtebed, vastlopen hoort erbij.

Met een zonnetje in de rug zijn we weer los van het wad.

Boei RG12 leverde weer een puntje op voor de AM1!

We zijn op de helft! Het is koud. Heel koud! We genieten van de race en alle elementen die daarbij horen.

Een prachtige sterrenhemel en een oranje rode maan, onze weinige lichtpuntjes in de nacht.

Een warme wafel en een kop thee. Een welkom cadeau na het wel en wee van de plee.

Onze jarige Marjan vaart en schipper Coen wijst de weg. We maken een slagroom schnitt, omdat deze zo lekker is.

Heel veel overstag en dan duurt 72 minuten best lang. Er moet natuurlijk ook een kaartje op de taart. We besluiten om daarmee te finishen en ons vast te laten lopen op het wad. Wel nog even de kaars uitblazen.

Ron heeft thuis een heerlijke maaltijd voor bereid en nadat we even paniek hadden dat we de pannen waren vergeten, hebben we met elkaar een gezellige platvoetwacht gedraaid.. Dat betekend dat iedereen wakker is aan boord en we dus ook tijd hebben om te eten.

Het water is gestegen, met 9 man op het voordek om te zorgen dat we loskomen van de grond. Maar eigenlijk zijn wij op zoek naar de boei. Zelfs.met.verrekijker blijft het gokken!

want wij hebben een jarige aan boord! Om 12.30 mochten we de tweede envelop openen en hoe leuk is dat, we mogen een verjaardagstaart varen in minimaal 72 minuten. ter ere aan 10 jaar ZBR en natuurlijk onze jarige job Marjan mag deze varen…Via de GPS die op ons roer is gemonteerd kunnen we zondag zien of het ons is gelukt!

Na een nacht met echt Zachtebedrace weer, regen en windkracht 5, waar ook de nachtrust even werd verstoord door Boem Boei Robin. Liggen we nu stil vlak voor Vlieland. We hebben voor de punten een extra rondje om de boei moeten maken. De eerste zeehond is gespot. De regen is weer gestopt en nu is het tijd voor mooie gesprekken en natuurlijk een lekker ontbijtje met spek.

Even tijd om te relaxen. Nog 1 uur…